تاريخ : 30 شهريور 1392 | 13:18 | نویسنده : مصطفی گنجی

گلدان بي آب میميرد

          و من بي خنده‌هات

                    مي‌پژمرم

بي جهت مي‌خوابم تلخ ...

کلافه‌ام گُنگم، گّمم، گيجم، خوابم

          بي تو،

                   دستم به کار نمي‌رود

دلم بي‌قرار

          يک سوي خيابان را مي‌گيرد

                    گم مي‌شود لاي جمعيت.

تنهايي

          با خودش زمزمه مي‌کند

ترانه‌اي مي‌خواند که شعر ندارد

          ناله دارد

تا بيايي 

          مرا از هزارتوي خواب برهاني

تا بيايي

          مرا از بين اين جماعت باز شناسي

دلهره‌ي من!

نمي‌دانم

          تو

                    نيمه‌ي پيداشده‌ي مني؟

          يا من

                    نيمه‌ي گمشده‌ي تو؟...!



امتیاز بدهید :

| امتیاز : 3
موضوع : | بازدید : 1561
برچسب ها :